Η πρωτοβουλία είναι η ικανότητα να ενεργεί κανείς μετά από αυτόνομη σκέψη και απόφαση, κινώντας πρώτος -συχνά- τις εξελίξεις και δίχως όλο αυτό να είναι αποτέλεσμα επηρεασμού ή καταναγκασμού. Έβγαλε νόημα; Περίπου. Πρόκειται για εναπόθεση βουλήσεως, σπουδαίας και τελείας, που πηγαία εκπορεύεται εκ των έσω.

Η πρωτοβουλία Go.Roleplay δεν είναι κατάστημα (προκαταβολικά συγνώμη σε όσους απογοητεύονται που τα βιβλία δεν διατίθενται προς πώληση), δεν εμπορεύεται υπηρεσίες ούτε προϊόντα παιχνιδιών ρόλων, τέχνης ή οποιασδήποτε άλλης θεματολογίας & μορφής και δεν έχει σκοπό το κέρδος. Οι δραστηριότητες που οργανώνονται δεν έχουν οικονομικό αντίτιμο και το μόνο που χρειάζεται για να συμμετάσχει κανείς, είναι θετική διάθεση και μια σχετική καλλιέργεια όσον αφορά την ωριμότητα και την παιδεία που ένας σύγχρονος άνθρωπος είθισται να έχει.

Δεν είναι σύλλογος, ομάδα, παρέα, κοινωνικός κύκλος, ερωτικό τρίγωνο ή οποιαδήποτε, τέλος πάντων, ιεραρχικά οργανωμένη δομή που απαιτεί να γίνετε μέλη, να γλείψετε για να μπείτε στην κλίκα και να προσπαθήσετε να γίνετε αρεστοί για να έχετε τις λεγόμενες «καλές σχέσεις».

Δεν τραβάει εκείνη τη ρημάδα τη γραμμή μεταξύ «εσάς» και «εμάς». Δεν «είμα-στε» κάποιοι που «κάνου-με» πράγματα που επικοινωνούν ότι υπάρχει διαχωρισμός και απόσταση από τους “μυημένους” και όλους τους άλλους. Δεν υπάρχει εμείς κι εσείς. Υπάρχει η υπέροχη φανταστική δραστηριότητα που ονομάζεται παιχνίδια ρόλων, την οποία συνδημιουργούμε και την απολαμβάνουμε μέσω των παιχνιδιών ρόλων. Μαζί.

Είμαι ο Κώστας, ένας απλός άνθρωπος που τυχαίνει να του αρέσουν πολύ τα παιχνίδια ρόλων, και είχα την ευτυχία η πρώτη υγιής επαφή μου με αυτά να γίνει σε μικρή ηλικία. Ήταν και είναι κάτι που με γεμίζει, με εξιτάρει και με ευχαριστεί πολύ. Ποτέ δεν έχω συμμετάσχει σε συνεδρία με μισή καρδιά και αφιερώνω σε αυτά μεγάλο κομμάτι του χρόνου μου. Δεν ήταν όμως πάντα έτσι.

Με κίνδυνο να ακουστώ σαν χαροκαμένος γέρος, θα το πω: Τότε, τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα. Όσοι δεν ήξεραν τα σχετικά χόμπι, νόμιζαν είτε ότι είναι «του σατανά» ή ότι απλά είναι χάσιμο χρόνου. Στην αντίπερα όχθη, (σχεδόν) όλοι όσοι έπαιζαν παιχνίδια ρόλων τότε, ήταν οργανωμένοι σε κλίκες ή/και καταστήματα, ενώ διακατέχονταν από τέτοιο ελιτισμό, που ο μικρός Κώστας και οι όμοιοί του με τη χλεύη που λάμβαναν, ήταν αδύνατο όχι να παίξουν, αλλά ούτε καν να συμμετέχουν σε μια σχετική συζήτηση! Πράγμα αστείο, γιατί τώρα που τα παιχνίδια ρόλων έχουν ευρύτερη απήχηση, ως κομμάτι της pop-κουλτούρας, όλοι εκείνοι «οι παλιοί» μυρίστηκαν κέρδος κι εμφανίζονται ξαφνικά ως γκουρού και φωστήρες που θέλουν να «μεταλαμπαδεύσουν» και να «διδάξουν» στα νέα πλήθη (!)

Επιβιώσαμε όμως τότε, δίχως σωτήρες και σωσίβια, όπως γίνεται και τώρα.

___ ___ ___

Όσο ο μικρός Κώστας μεγάλωνε, η απουσία ευκαιριών και επαφής με το χόμπι ήταν ολοένα και πιο έκδηλη και τον έτρωγε από μέσα. Μια ωραία Απριλιάτικη μέρα σκεφτηκε, λοιπόν, ότι αντί να κάθεται να σκοτίζεται, μπορεί να λάβει μια πρωτοβουλία. Να ενυλωθεί η διάθεσή του για τα παιχνίδια ρόλων, να υπάρχει σωστή ενημέρωση και ευκαιρίες ενασχόλησης προς τον κόσμο και ίσως έτσι, να αλλάξουν σταδιακά τα πράγματα για την πόλη του.

Ήταν τότε που πρωτοφυτεύτηκε η ιδέα της Πρωτοβουλίας στο κεφάλι μου. Τώρα, πάνω από μια δεκαετία μετά, χαίρομαι να μοιράζομαι με τον κόσμο το χόμπι αυτό και να συνεισφέρω στην ανάπτυξή του, το οποίο κερδίζει έδαφος με καλπάζοντα ρυθμό. Μέσω της Πρωτοβουλίας Go.Roleplay μπορεί να εμπνευστεί ο καθένας προσωπικά, και να συνειδητοποιήσει πως αν θέλει να ασχοληθεί ποιοτικά με τα παιχνίδια ρόλων, ο μόνος που τον εμποδίζει είναι ο ίδιος του ο εαυτός και τίποτα περισσότερο. Φτάνει μόνο να κάνει το πρώτο βήμα. Τα επόμενα θα τα κάνουμε μαζί!

Στο κομμάτι αυτό θα ασχοληθώ με το ζήτημα της διαφάνειας και της ανιδιοτέλειας. Ήτοι της καθαρότητας των δράσεων και σκοπών μου. Είναι ένα θέμα που έχει πολλάκις θιχτεί από διάφορους «καλοθελητές», που εμμέσως βάλλουν τους προβληματισμούς τους προς τα εμένα. Το χωρίζω σε τρία τμήματα, αντίστοιχα με τα ζητήματα που θίγονται:

Κέρδος και χρήματα; Σίγουρα δεν κερδίζω κάτι, τουναντίον όλα αυτά που εκτίθενται κι όσα πράγματα παρέχονται απλόχερα σε κάθε δραστηριότητα κι εκδήλωση έχουν ένα κόστος, το οποίο επιβαρύνει μια τσέπη. Όχι το ταμείο ενός συλλόγου, όχι το αποθεματικό μια ομάδας, όχι το κεφάλαιο ενός καταστήματος, όχι το ρεφενέ μιας κλίκας αλλά την δική μου τσέπη, που μάλιστα δεν ντρέπομαι να πω, ότι είναι κι από τις πολύ στενές! Πάντα όμως διαθέτω με χαρά τους προσωπικούς μου πόρους για να υλοποιηθεί η εκάστοτε δράση και δεν το μετάνοιωσα ποτέ.

___ ___ ___

Όταν λέω τα παραπάνω περί οικονομικών, αμέσως μερικοί σκέφτοναι: «Α, το κάνει για τη φήμη και την αυτοπροβολή του τότε».

Ή και όχι. Συγνώμη που σας το χαλάω. Αν ήθελα η αφεντομουτσουνάρα μου να γίνει γνωστή και το όνομά μου να αποκτήσει διάσταση, υπάρχουν τρόποι πολύ πιο εύκολοι και ανώδυνοι (όπως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης) από το να τραβώ στην πλάτη μου ολόκληρο Go.Roleplay Ιnitiative από το 2005, μόνο και μόνο για να με γράψει στην ιστοσελίδα του -μετά από παρακάλια- ο τάδε δημοσιογράφος ή ο δείνα υπεύθυνος (δι)οργάνωσης μιας εκδήλωσης, στις οποίες συμμετέχω μόνο προσφέροντας.

Φρονώ πως υπάρχουν εδώ γύρω πιο πολλές ντίβες από όσες είναι διασκεδαστικό να κυκλοφορούν, και σωρηδόν πάνε να στριμωχτούν σε μια μοναδική σκηνή που δεν τις χωράει όλες. Ή έτσι νομίζουν. Αρκεί μια μόνο αφεστιασμένη ματιά και είναι πασιφανές το πώς συμπεριφέρονται οι άνθρωποι που επιδιώκουν την αυτοπροβολή τους, μασκαρεύοντας άγαρμπα την προσπάθειά τους αυτή πίσω από ψεύτικα χαμόγελα και υποκριτικές χειρονομίες.

Αν κρίνετε πως είμαι κι εγώ τέτοιος, η άποψή σας είναι σεβαστή. Πείτε το και στους φίλους σας κι όλοι μαζί θάψτε ελεύθερα ή μην ασχολείστε.

___ ___ ___

Τελευταίο έρχεται το «Α, αφού κατά δήλωσή του δεν κοιτάει να βρει λεφτά και φήμη, έρχεται για να “προσηλυτίσει” άτομα για τα παιχνίδια του. Θέλει να διευρύνει τον κύκλο των παικτών του.

Αχ, όταν ακούω αυτές τις λέξεις! Μωρέ σεις άνθρωποι, είναι δυνατόν κάποιοι το σκέφτονται αυτό στην εποχή που τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τους έχουν όλους καλωδιωμένους; Ένα γκρουπ να δημιουργήσει κανείς και «να σου» οι ενδιαφερόμενοι. Παίζω τα παιχνίδια ρόλων από οκτώ χρονών παιδάκι, με άτομα νέα και παλιά, μεγάλα και μικρά, άπειρα και έμπειρα, υπομονετικά και ανυπόμονα. Να περιμένω ένα event για να εξασφαλίσω τι; Νέο... αίμα; Αυτά είναι για τους βρικόλακες (κυριολεκτικά!).

Από την άλλη όμως δεν μπορώ να αποπάρω και πολύ τον κόσμο στο θέμα αυτό, επειδή πολλοί επίδοξοι «Ντιέμς» (όπως αυτοαποκαλούνται) πηγαίνουν στις εκδηλώσεις για ακριβώς αυτόν τον λόγο. Να παρέχουν παιχνίδια στο λαό και όσους τους γυαλίσουν, να τους “ψαρέψουν” για τα μετέπειτα παιχνίδια τους, τα οποία πάντα έχουν έλλειψη παικτών (μαντέψτε γιατί). Ας αποσαφηνιστεί λοιπόν: Δεν είμαι από αυτούς. Ποτέ δεν ήμουν.

Ελπίζω να είναι ξεκάθαρο:
Στις εκδηλώσεις κάνουμε RP, όχι PR !

Όλη αυτή η στιχομυθία που διαβάσατε (συγνώμη αν σας κούρασα) είναι παρμένη από αληθινές συζητήσεις με ανθρώπους που προσπαθούν να τυλίξουν το μυαλό τους γύρω από το «τι κάνω». Εξηγώ κάθε φορά και (σχεδόν) κάθε φορά τα ερωτήματα που διαβάσατε ακολουθούν με μαθηματική ακρίβεια το ένα, το άλλο. Εκατοντάδες φορές η ίδια συζήτηση, από τις πρώτες χρονιές, που για να αποφευχθεί παρεξήγηση δεν έλεγα «πρωτοβουλία τάδε» αλλά «ένας τύπος που του αρέσουν τα rpg και τα παρουσιάζει μήπως αρέσουν και σε άλλους», έως και σήμερα που λέω Go.Roleplay Initiative σε λάβαρα και κάρτες και στο μπλουζάκι μου. (Προς πληροφόρησή σας, έχω αρκετά μπλουζάκια και τα φοράω καθαρά κι όχι ένα και χιλιοιδρωμένο όπως δυστυχώς μερικοί-μερικοί πιο... αρχετυπικοί gamers!)

Επομένως όταν στις εκδηλώσεις έρχονται να με ρωτήσουν «τι ακριβώς κάνω» και τους το εξηγώ, μερικές φορές απλώς δεν το καταλαβαίνουν. Δεν μπορούν. Δεν ξέρω γιατί. Είναι τόσο δύσκολο να υπάρχει κάτι εντελώς δωρεάν, που γίνεται με κόπο και αγάπη και παρέχεται απλόχερα σε όποιον ενδιαφέρεται, ΧΩΡΙΣ λεπτά γράμματα και δόλο; Μάλλον ναι. Κρίμα, γιατί όταν όλοι κοιτούν συνεχώς το συμφέρον τους, έμμεσο και άμεσο, έχουμε συνηθίσει και θεωρούμε την ευγένεια και τον ενθουσιασμό… ύποπτα.

Λόγου χάριν, ρίξτε μια ματιά στην πιο αξιομνημόνευτη ανάμνηση που έχω από τέτοιες χαζοσυζητήσεις για να δείτε μέσω παραβολής, γιατί κάνω έτσι:

“Μια κοπέλα που ήταν από άλλη πόλη, είχε έρθει σε ένα φεστιβάλ πριν από αρκετά χρόνια και έδειξε ενδιαφέρον για τα παιχνίδια ρόλων. Στο φεστιβάλ εκείνο εκτός από εμένα υπήρχαν κι άλλοι άνθρωποι που έπαιζαν με τον κόσμο κάτι μικρές δίωρες ιστοριούλες rpg. Έκανε τη γύρα της λοιπόν και κατέληξε ότι θέλει να παίξει στις δικές μου ιστορίες που ήταν -σύμφωνα με τη γνώμη της- κατά πολύ μεγαλύτερες σε διάρκεια και βάθος. Άρχισε κατόπιν να με ρωτάει περισσότερα για να δει μήπως είμαι κανένας ανώμαλος "νέρντουλας", το οποίο είναι θεμιτότατο και μπράβο της που διερεύνησε το πού πάει να αφιερώσει το απόγευμά της.

Μου είπε, λοιπόν, τα δικά της, είπα κι εγώ τα δικά μου και ζορίστηκε στο να το χωνέψει. Μετά από αρκετή ώρα που φαινόταν να το σκέφτεται και να γυρωφέρνει ανάμεσα στα τραπέζια και στα βιβλία, έρχεται και μου λέει κάτι που δεν θα το ξεχάσω: «Όλο αυτό που κάνεις φαίνεται πολύ ωραίο και γαμάτο, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πού αποσκοπείς και τι θέλεις εσύ να κερδίσεις από αυτό. Οπότε θα πάω να παίξω με τον άλλον αφηγητή που θα περάσω μάλλον χειρότερα, αλλά εκεί τουλάχιστον ξέρω ότι αυτός με προσκάλεσε με σκοπό να με ψαρέψει για παίκτρια, ίσως και για γκόμενά του. Κι επειδή εκείνο ξέρω πώς να το διαχειριστώ και σε εσένα δεν φαίνεται καν το αγκίστρι, νιώθω μεγαλύτερη ασφάλεια εκεί που τουλάχιστο είμαι σίγουρη για το τι παίζει. Γεια σου».

Πώς σας φάνηκε;  
Εγώ, ελλείψει κάποιου έξυπνου σχόλιου εκείνην την ώρα, της ευχήθηκα να περάσει υπέροχα και δεν την ξαναείδα έκτοτε.

Η απάντηση στην ερώτηση «τι κερδίζω», όπως το εννοείτε συνήθως, είναι: Απολύτως Τίποτα.

Επιτρέψτε μου όμως κάνω κι εγώ με τη σειρά μου μια ερώτηση: Έχετε κάτι στη ζωή σας που να το αγαπάτε να το κάνετε και να το ζείτε τόσο πολύ που στη σκέψη του και μόνο σας ανεβαίνει η διάθεση; Που στην προσμονή του και μόνο όλη σας η εβδομάδα περνάει ανέλπιστα αργά; Που  θα το μοιραζόσασταν με όλους και που, αν μπορούσατε να εκφράσετε στους άλλους το πόσο υπέροχα σας κάνει να νιώθετε, θα το κάνατε σε κάθε ευκαιρία;

Υπάρχει; Ωραία. Αν δεν υπάρχει προσομοιώστε το συναίσθημα και:

Τώρα δείτε αν μπροείτε να του βάλετε μια τιμή από επάνω και να το εμπορευτείτε. Ουδέποτε θέλησα να το κάνω για κάτι που εγκάρδια αγαπώ ανιδιοτελώς, μέσα από το οποίο έχω αναπτυχθεί και είναι κομμάτι μου. Η ιδέα και μόνο μου δημιουργεί άσχημα συναισθήματα εκπόρνευσης μιας ευγενούς συμμετοχικής δραστηριότητας. Κάποιοι εκεί έξω το επιχειρούν και προκαλούν, αλλά, να το αγαπούν αληθινά; Δύσκολο.

Εδώ είναι το σημείο που πρέπει να ανφέρω ότι μερικές φορές δημιουγείται σύγχυση σχετικά με το παραπάνω επειδή ορισμένοι με σκοπό το κέρδος αντιγράφουν τον τρόπο επικοινωνίας και έκφρασής μου ή κομμάτια από τα κείμενά μου, ενώ δηλώνουν δημοσίως πως είμαστε φίλοι και γνωστοί, ώστε να επωφεληθούν κάπως από αυτό (μη με ρωτάτε πώς, ιδέα δεν έχω!).

Διευκρινίζω, λοιπόν, ότι η Πρωτοβουλία Go.Roleplay δε σχετίζεται με οποιονδήποτε που ασχολείται με το χόμπι των παιχνιδιών ρόλων ενώ αποσκοπεί σε όφελος από αυτό.

___ ___ ___

Τέλος, αν οφείλω χάριν απάντησης να δηλώσω κάτι οπωσδήποτε, τότε αυτό που κερδίζω, δίχως να το προσδοκώ, από τις δράσεις της πρωτοβουλίας είναι:

Μια ηθική -και μόνο- ικανοποίηση που η γνώση για το αγαπημένο μου χόμπι κατάφερε να διαδοθεί έστω και σε έναν ακόμα άνθρωπο (κι ας μην τον ξαναδώ ποτέ μου) και την αίσθηση ενός εναρμονισμένου τόνου σε μία παρωδία.